عوامل موثر در الگوی مناسب باورهای انگیزشی دانش آموزان دبیرستانی در شهر تهران

باورهای انگیزشی دسته­ای از معیارهای شخصی و اجتماعی هستند که افراد برای انجام یک عمل به آن­ها مراجعه می­کنند. این باورها دربرگیرنده­ی چندین سازه­ی متفاوت هستند که توسط الگوهای نظری متفاوت مانند نظریه­های اسناد، خود کارآمدی، هدف و انگیزش درونی به وجود آمده­اند. هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر (خانوادگی، فردی، آموزشگاهی و محیطی) در الگوی مناسب باورهای انگیزشی دانش­آموزان تهرانی است.  روش­کار: این پژوهش، پیمایشی و نمونه­ی آماری آن را 499 دانش­آموز دبیرستانی شامل 282 دختر (6/56 درصد) و 217 پسر (4/43 درصد) با دامنه­ی سنی 18-15 سال تشکیل دادند که به روش نمونه­گیری طبقه­ای نسبی از میان دانش­آموزان دبیرستان­های منطقه­ی یک آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 89-1388 انتخاب شدند. پرسش­نامه­ی راهبردهای خودانگیخته برای یادگیری (mslq)، پرسش­نامه­ی تجدید نظر شده­ی سنجش نگرش نسبت به مدرسه (saas-r)، مقیاس کنترل درونی­بیرونی راتر، پرسش­نامه­ی محقق­ساخته جهت سنجش عوامل آموزشگاهی، پرسش­نامه­ی محقق­ساخته جهت سنجش فرهنگ و ارزش­های اجتماعی و پرسش­نامه­ی وضعیت اجتماعی اقتصادی خانواده در اختیار آن­ها قرار گرفت. جهت تحلیل داده­ها از آزمون مقایسه­ی میانگین­های مستقل، همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان چندگانه استفاده شد.  یافته ها: بیشترین ارتباط معنی­دار عوامل فوق با باورهای انگیزشی دانش­آموزان به ترتیب عبارت بودند از عوامل محیطی (440/0=r)، عوامل فردی (426/0=r) و عوامل آموزشگاهی (248/0=r) (01/0>p). هم­چنین عوامل خانوادگی ارتباط معنی­داری با باورهای انگیزشی دانش­آموزان نداشت (002/0-=r، 05/0<p).  نتیجه­ گیری: بین باورهای انگیزشی دانش­آموزان با عوامل محیطی، عوامل فردی و عوامل آموزشگاهی رابطه­ی مستقیم و مثبتی وجود دارد.